Shiba Adivoj
hodowla psów rasowych FCI
SHIBA ADIVOJ
HODOWLA PSÓW RASOWYCH FCI
Opis rasy
Shiba inu, czyli japoński "pieseł" wśród ludzi
Shiba inu, to pochodzący z Dalekiego Wschodu szpic o pięknym, gęstym, pluszowym futrze. Jako pies pierwotny zachowuje rozsądek w okazywaniu uczuć, ale silnie przywiązuje się do przewodnika i domowników. Wytrwały, sprawny fizycznie, jak również charakterny. Jest inteligentny i czarujący w japońskim stylu. W stosunku do dzieci jest dość tolerancyjny. Ponadto Shiba, to okaz zdrowia i czystości.
Kluczowe cechy
Budowa
Tułów mocnej budowy, zwarty, ogon noszony wysoko, zawinięty lub położony na plecach. Głowa dość szeroka, uszy małe, proporcjonalne, trójkątne, stojące, skierowane do przodu. Oczy małe, ciemne, lekko skośne o żywym spojrzeniu. Włos okrywowy krótki, twardy, podszerstek obfity i puszysty. Na ogonie włos nieco dłuższy.
Charakter
Roztropny, powściągliwy, pewny siebie, kieruje się instynktem, czarujący – w japońskim stylu, odważny – jeśli potrzeba, sprytny i inteligentny, żywy, pobudliwy. Bywa nieposłuszny i przekorny. W stosunku do dzieci Shiba jest dość tolerancyjna.
Umaszczenie
Umaszczenie czerwone (red) w wielu odcieniach – od złotego do ciemnorudego; sezamowe; czarne podpalane (black&tan) oraz białe. Źródła japońskie podają historyczne odmiany, które miały wpływ na współczesne shiby, np. MINA – o intensywnym płomiennym umaszczeniu, MIKAWA – o nadzwyczaj gęstej sierści, SANIN – o wielkiej odwadze..
Warunki
Nie potrzebuje dużego ogrodu i nawet w niewielkim mieszkaniu w mieście doskonale znajdzie swoje miejsce, ale kocha ruch, stąd też trzeba pamiętać o długich spacerach i wycieczkach na łono natury.
Wielkość
Wysokość w kłębie: 39,5 cm dla psów, 36,5 cm dla suk, odstępstwa o 1,5 cm w górę i w dół są dozwolone. Waga: 8 – 12 kg.
Zdrowie
Przeciętna długość życia: 12 do 14 lat. Rasa nie ma żadnych problemów zdrowotnych i szczególnych wymagań żywieniowych. Pies tej rasy jest czysty jak kot – niechętnie się brudzi i z zapałem czyści swe futro.
Ciekawostki
Czy Shiba to pies rodzinny?
Psy rasy Shiba inu uznawane są za lojalne, niezawodne i akceptujące dzieci. Dlatego też będą dobrym wyborem dla rodziny. Ze względu na pierwotne instynkty Shiba inu chce chronić stado i ta ochrona rozciąga się także na rodzinę. Jednak problemy mogą pojawić się wtedy, gdy w gospodarstwie domowym żyją też inne psy albo zwierzęta. Z uwagi na to, że psy rasy Shiba inu mają skłonność do dominacji, opiekun musi wychowywać je z odpowiednią konsekwencją i pewnością siebie. Shiba inu traktuje dzieci za członków stada i próbuje je chronić. Niezbyt prawdopodobne są agresywne incydenty wobec członków rodziny. Jednak trzeba zawsze mieć na oku maluchy i psa – niezależnie od usposobienia rasy.
Żywienie
Przedstawiciele rasy shiba są uparte, co niejednokrotnie objawia się także w preferencjach żywieniowych. Zwierzęta nie mają szczególnych wymagań zależnych od rasy, bywają jednak wybredne i trudno nakłonić je do zjedzenia pokarmu, który im nie smakuje.
Ponadto u psów shiba zdarzają się nietolerancje i alergie pokarmowe. Jeśli zauważysz u swojego czworonoga niepokojące objawy, np. biegunkę i wymioty lub zmiany skórne, koniecznie skonsultuj dietę zwierzęcia z lekarzem weterynarii lub dietetykiem weterynaryjnym.
Pielęgnacja
Aby zapewnić miękką, pluszową okrywę psa rasy shiba inu, wystarczy wyczesać go od czasu do czasu. Tak jak w przypadku wielu innych ras, występująca co pół roku zmiana okrywy mocno obciąża sierść. W tym okresie należy zwrócić szczególną uwagę na częstsze wyczesywanie podszerstka, ponieważ w przeciwnym wypadku może dochodzić do niezwykle intensywnego wypadania.
Dla kogo?
Shiba nie jest zwierzakiem dla każdego – ten obdarzony silnym charakterem pies potrzebuje doświadczonego, konsekwentnego opiekuna, który zadba o odpowiednią socjalizację i nie dopuści do rozwoju agresji. Jego szczególna psychika, wynikająca po części z pierwotnych cech rasy, wymaga, by potencjalny właściciel Shiby wiedział o szczególnych cechach charakteru rasy i by akceptował „wolny związek psa z przewodnikiem” – dopiero wtedy może mówić o zdobyciu przyjaźni swego pupila.
Historia rasy
Najstarsza japońska rasa
Początki
Shiba inu to rasa psów, która pochodzi z Japonii i ma długą oraz wciągającą historię. Pierwsze wzmianki o rasie pochodzą z XVII wieku, kiedy to psy te były wykorzystywane jako psy myśliwskie do polowania na ptaki, dziką zwierzynę oraz małe zwierzęta. Shiby były cenione przez myśliwych za swoją wytrzymałość, zwinność i odporność na trudne warunki terenowe.
Rozwój rasy
Podczas II wojny światowej Shiby na skraju wyginięcia, gdyż wiele psów zostało zabitych w wyniku bombardowań i innych działań wojennych. Po wojnie rasa została odtworzona przez hodowców, którzy zbierali pozostałe psy i krzyżowali je z innymi rasami, takimi jak Akita inu i Kishu inu. Ostatecznie udało się uzyskać stabilną populację Shib, która została uznana za rasę przez Japoński Klub Kennel.
W latach 60. XX wieku Shiba inu została wprowadzona do Stanów Zjednoczonych, gdzie szybko zdobyła popularność. Od tamtej pory Shiby stały się rozpoznawalne na całym świecie, a ich popularność wciąż rośnie.
Obecnie
Aktualnie Shiba inu jest uznawana za jedną z najstarszych ras psów w Japonii oraz za narodowy skarb kraju z Dalekiego Wschodu. Rasa ta jest również uznawana za jeden z symboli japońskiej kultury i dziedzictwa.
Czy Shiba, to pies rodzinny?
Psy rasy Shiba inu uznawane są za lojalne, niezawodne i akceptujące dzieci. Dlatego też będą dobrym wyborem dla rodziny. Ze względu na pierwotne instynkty Shiba inu chce chronić stado i ta ochrona rozciąga się także na rodzinę. Jednak problemy mogą pojawić się wtedy, gdy w gospodarstwie domowym żyją też inne psy albo zwierzęta. Z uwagi na to, że psy rasy Shiba inu mają skłonność do dominacji, opiekun musi wychowywać je z odpowiednią konsekwencją i pewnością siebie. Shiba inu traktuje dzieci za członków stada i próbuje je chronić. Niezbyt prawdopodobne są agresywne incydenty wobec członków rodziny. Jednak trzeba zawsze mieć na oku maluchy i psa – niezależnie od usposobienia rasy. Dotyczy to zwłaszcza bardzo małych dzieci. Należy pamiętać, że psy tej rasy niezbyt chętnie się podporządkowują, dlatego młodsze dzieci nie powinny samotnie spacerować z psem.
Co jeszcze warto wiedzieć?
Żywienie
Shiba inu to dość wybredny pies – nie da się go namówić do zjedzenia tego, co mu nie posmakuje. W połączeniu ze skłonnością do alergii pokarmowych sprawia to, że znalezienie dobrej karmy dla shiby nie jest łatwym zadaniem. Psa tej rasy karmić można zarówno gotową karmą suchą lub mokrą (najlepiej monobiałkową), jak i dietą domową.
Trzeba jednak pamiętać, że jedzenie podawane shibie zawsze musi być zbilansowane i dostosowane do indywidualnych potrzeb psa wynikających z jego wieku, poziomu aktywności i stanu zdrowia. Ułożenie odpowiedniego jadłospisu przy diecie domowej jest więc dość trudnym zadaniem, a wszelkie niedobory lub nadmiary składników odżywczych mogą poważnie odbić się na zdrowiu zwierzaka.
Pielęgnacja
Shiby inu gubią na co dzień dość duże ilości podszerstka, powinny więc być regularnie czesane. W okresie linienia należy robić to nawet dwa razy dziennie, gdyż zbity, gęsty podszerstek uniemożliwia dostęp świeżego powietrza do skóry, co może skutkować problemami dermatologicznymi. Przy czesaniu shiby sprawdza się najlepiej szczotka pudlówka z długimi igłami. Odradza się natomiast stosowanie furminatora, który może wyrywać zbyt duże kępki sierści, powodując ubytki w okrywie włosowej. Przed czesaniem zaleca się spryskanie sierści shiby odżywką, która zapobiegnie elektryzowaniu się włosa.
Pies rasy shiba inu nie potrzebuje regularnych kąpieli. Większość zanieczyszczeń zebranych podczas spaceru usunąć można włosianą szczotką lub zwilżoną ściereczką. Jeśli kąpiel okaże się konieczna, należy używać do niej wyłącznie szampony przeznaczone dla psów. Po umyciu sierść powinno się odcisnąć ręcznikiem, a następnie dokładnie wysuszyć suszarką nastawioną na chłodny powiew. Niedosuszenie sierści może sprzyjać namnażaniu się bakterii i grzybów oraz powstawaniu odparzeń skóry.
Opiekun psa tej rasy musi również pamiętać o regularnym sprawdzaniu stanu uszu i oczu, a także o skracaniu pazurów, jeśli pies nie ściera ich samodzielnie podczas spacerów. Shiba inu z reguły nie przepada za żadnymi zabiegami pielęgnacyjnymi i może uciekać, wyrywać się, a nawet bronić się zębami przed niechcianym dotykiem. Dlatego do czesania, dotykania łap i zaglądania w uszy należy przyzwyczajać ją już w wieku szczenięcym. Szczególnie ważne jest nagradzanie psiaka za spokojne tolerowanie tych czynności – pozwoli to na budowanie pozytywnych skojarzeń.
Shiba inu - dla kogo?
Shiba nie jest zwierzakiem dla każdego – ten obdarzony silnym charakterem pies potrzebuje doświadczonego, konsekwentnego opiekuna, który zadba o odpowiednią socjalizację i nie dopuści do rozwoju agresji. Jego szczególna psychika, wynikająca po części z pierwotnych cech rasy, wymaga, by potencjalny właściciel Shiby wiedział o szczególnych cechach charakteru rasy i by akceptował „wolny związek psa z przewodnikiem” – dopiero wtedy może mówić o zdobyciu przyjaźni swego pupila.